Uroczysta wigilia w naszej świetlicy stała się już co rok powtarzaną tradycją, jednak w tym roku, dokładnie 21 grudnia po raz pierwszy obchodziliśmy ją w nowym miejscu. Po niedługich przygotowaniach uroczystość rozpoczęliśmy od odczytania fragmentu pisma św. o narodzeniu Chrystusa. Następnie złożyliśmy sobie życzenia i przełamaliśmy się symbolicznym opłatkiem.

   Na naszym wigilijnym stole pojawiły się przeróżne smakołyki, o które zadbała Pani Mariola. Wszystkim bardzo smakowały nasze „wigilijne dania" co widać było po uśmiechach na naszych buziach. Po zjedzeniu słodkości dostaliśmy drobne upominki od Gwiazdorka. Kolejną atrakcją było wspólne śpiewanie kolęd (W zamian za piękne śpiewanie otrzymaliśmy nagrody w formie cukierków :-)). Wszyscy z uśmiechem na twarzy i upominkami w dłoniach wracali do domu, aby opowiedzieć rodzicom o tym miłym wydarzeniu.

WYJAZD młodzieży ze ŚWIETLICY ŚRODOWISKOWEJ
DO  TEATRU WIELKIEGO W  POZNANIU
NA "WIGILIE POLSKIE"

   Dnia 20 grudnia 2011r.o godzinie 14:30  młodzież ze świetlic środowiskowych z Walkowic, Brzeźna oraz Zofiowa wybrała się na wycieczkę do Teatru Wielkiego w Poznaniu na spektakl pt. "Wigilie Polskie", którego autorem scenariusza i narratorem jest Barbara Wachowicz.

   Trzy grupy młodzieży  jechały autobusem, w którym panowała miła atmosfera dzięki wspólnym rozmowom i żartom. Gdy dojechaliśmy do Teatru im. Stanisława Moniuszki Pani Elwira Stańczak zakupiła bilety dla naszej grupy, jednak do rozpoczęcia przedstawienia było jeszcze dużo czasu, więc postanowiliśmy zwiedzić Stary Rynek, gdzie pomimo braku śniegu panował niesamowicie świąteczny nastrój. W każdym narożniku starego rynku stał piękny anioł, który sprawiał wrażenie jakby unosił się w powietrzu. Sprzedawcy swoim donośnym głosem namawiali do zakupu różnych ozdób świątecznych, natomiast w powietrzu unosił się zapach golonki, barszczu oraz pierogów, ponieważ nieopodal były serwowane właśnie te przysmaki Po zwiedzeniu Starego Rynku poszliśmy posilić się do restauracji  McDonalds. Oczywiście tam również nie zabrakło śmiechu oraz różnych wygłupów:) Z McDonalds przeszliśmy do Teatru Wielkiego, a przed wyjściem stał już  tłum ludzi, którzy z niecierpliwością oczekiwali na odbycie się spektaklu. Panie ubrane były w piękne  suknie i spódniczki, Panowie natomiast w smokingi i garnitury.

   Nareszcie! Rozpoczął się seans. Zgasły światła. Nagle, gdzieś w oddali sceny wydobył się  poważny, a zarazem miły głos. Był to głos Pani Barbary Wachowicz, która była narratorem całego spektaklu. Pani Barbara Wachowicz przeniosła nas w przeszłość ukazując życie i twórczość Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.Ci wielcy Polacy żyli w  trudnych czasach, mimo to trwali w swych dążeniach, postawach, a nade wszystko miłowali ojczyznę. Ta sztuka była dla nas bardzo ważną lekcją historii i patriotyzmu.Po zakończeni seansu cała grupa zrobiła sobie zdjęcie przed Teatrem Wielkim. Droga powrotna minęła bardzo szybko. Był to dzień pełen emocji oraz niezapomnianych wrażeń.

Opracował: Radosław Rzysko

6. grudnia – jak dobrze wiecie,

Święty Mikołaj chodzi po świecie.

Dźwiga swój worek niezmordowanie

I każde dziecko prezent dostanie.

A kiedy rozda wszystkim prezenty,

Wraca do nieba bardzo

uśmiechnięty.

Ho, Ho, Ho!!

 Jak co roku, 6. grudnia w naszej ukochanej świetlicy, odwiedził nas Święty Mikołaj. Można sobie jedynie wyobrazić, że ubrany był w czerwoną pelerynę, niósł worek z prezentami no i oczywiście rózgą dla niegrzecznych dzieci. Ale w naszej świetlicy nie ma przecież niegrzecznych dzieci :-), są same aniołki, tylko bez aureoli. Jednego jesteśmy pewni, że na  rózgę nie zasłużyliśmy, a na worek wypełniony prezentami i owszem.

  Pani Mariola w tym roku sama przygotowała odpowiednie miejsce na upominki dla dzieci. Na drugi dzień pod drzewkiem z iglastych gałązek każdy z nas znalazł słodki upominek, a o obecności Mikołaja świadczyła świąteczna czapka umieszczona na gałązkach.

  Wszyscy byliśmy zachwyceni niespodzianką. Jednak w tym roku czuliśmy mały niedosyt, gdyż brakowało nam buta, ponieważ jak mówi tradycja to w nim  Mikołaj powinien pozostawić prezenty. W ubiegłym roku przygotowaliśmy ogromny but z wszystkich możliwych materiałów, ale zgodnie doszliśmy do wniosku, że nie to jest najistotniejsze w jaki sposób otrzymujemy prezenty, tylko to w jak miłej  grupie się to dzieje…….

Dziękujemy!

P.S. Poniżej zdjęcie wspominanego w artykule buta.