Kaplica w Walkowicach pod wezwaniem Krzyża Świętego

Od mieszkańców Walkowic, Sołtysa i Rady Sołeckiej, zostanie odprawiona msza św.
w intencji śp. ks. kan. Edmunda Klemczaka
w kościele pw. św. Wojciecha w Kruszewie 27.02.2013 godz. 18.00

18 lutego 2013 roku zmarł śp. ksiądz kanonik Edmund Klemczak, miał 94 lata.
Wprowadzenie i Msza św. zostanie odprawiona w środę 20 lutego 2013 roku o godz. 19.00.
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w kościele parafialnym w Kruszewie w czwartek 21 lutego 2013 roku o godz. 12.00.
Po Mszy św. odbędzie się pogrzeb.
Edmund Klemczak urodził się 28 lipca 1919 roku w miejscowości Poniec ( powiat gostyński ).
Był czwartym, najmłodszym dzieckiem Józefy i Antoniego. Antoni był znanym piekarzem, posiadał piekarnie w Poniecu.
Dwudziestego pierwszego lutego 1948 roku Edmund Klemczak otrzymał święcenia kapłańskie w Kościele Farnym w Poznaniu.
W marcu 1948 roku Ks .Edmund zostaje skierowany do Wielenia, gdzie pracuje w pięciu kościołach tj. Wieleń Pół., Dzierzążno, Kocień, Olszyn i Wieleń nad Notecią .
W tym też roku zostaje przeniesiony do Czarnkowa , gdzie sześć lat pracuje jako wikariusz.
Tak opisuje ten okres Ks.Edmund "……otrzymałem przeniesienie do Czarnkowa i tu spędziłem cudowne sześć lat pracy duszpasterskiej w pełni młodzieńczego zapału, zakochany w urokach ziemi czarnkowskiej i we wspaniałej, powojennej młodzieży."
W 1954 roku Ks. Edmund Klemczak zostaje przeniesiony do Szamotuł na kapelana Domu Dziecka.
Tu zostaje na kolejne osiem lat. Był to czas wytężonej pracy duszpasterskiej, ale także czas pracy z dziećmi i młodzieżą.
1 lipca 1962 roku, ksiądz Edmund Klemczak zostaje mianowany na nowego proboszcza w Kruszewie.
Pełnen energii i zapału, remontuje i zmienia wygląd kościoła.
W 1964 roku, kościół doczekał się ołtarza bocznego, poświęconego Matce Boskiej. Umieszczony w nim obraz, wraz z mechanizmem odsłaniającym, jest wykonany na wzór obrazu częstochowskiego.
Kolejnym wielkim przedsięwzięciem ks. Klemczaka był zakup organów, 14-głosowych, leśny flet i tremolo.
W 1978 z okazji 50-lecie powstania parafii, zbudowano na kościele wieżę, a w latach 80 -tych otynkowano cały kościół.
Bardzo ważnym aspektem pracy duszpasterskiej ks. Klemczaka była współpraca z parafianami, szczególnie z młodzieżą. Plebania była zawsze otwarta dla gości, mieszkańcom Kruszewa szczególnie zapadły w pamięć tzw. spotkania przy kominku. Proboszcz organizował także spotkania oazowe, wyjeżdżał z młodzieżą na liczne wycieczki i rajdy.

źródło:http://www.sablik.com.pl

     W środę popielcową, rozpoczął się w Kościele czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu. Główne przesłanie tego okresu koncentruje się na duchowym przygotowaniu chrześcijan do godnego przeżywania świąt Zmartwychwstania Pańskiego, największych świąt chrześcijaństwa związanych
z wydarzeniami męki śmierci i zmartwychwstania (Paschy) Chrystusa; wydarzeniami, które stanowią fundament Kościoła i naszej wiary. Ponieważ są to najważniejsze święta (zwane też paschalnymi), dlatego domagają się specjalnego przygotowania, by móc je należycie przeżyć; stąd też ich nazwa: Wielkiego Postu. Do dobrego przeżycia tego czasu pomagają nam modlitwa, post i jałmużna.
W niedziele Wielkiego Postu odprawiane są Gorzkie Żale, a w piątki - nabożeństwa Drogi Krzyżowej, do których zapraszamy.
     Nabożeństwa Drogi Krzyżowej odbywają się w piątki o godz. 17.30 dla dzieci oraz dla młodzieży i dorosłych po Mszy św. o godz. 18.30. Gorzkie Żale w kościele parafialnym o godz. 10.45, w Walkowicach i Węglewie o 9.15.
     Wielki Post trwa 40 dni i rozpoczyna się zawsze w Środę Popielcową. Czas trwania Wielkiego Postu został ustalony na 40 dni na początku IV w, prawdopodobnie na pamiątkę 40-sto dniowego pobytu Jezusa na pustyni gdzie poszcząc kuszony był przez szatana.
W Środę Popielcową kapłani na znak pokuty i umartwienia posypują nasze głowy popiołem.

     Już w Starym Testamencie osoba, która podejmowała się postu między innymi posypywała głowę popiołem. Było to wyraźne nawiązanie do aktu stworzenia człowieka z prochu ziemi.
Proch jest symbolem przemijalności, a posypanie nim głów - wyrazem poddania się Bogu Stwórcy. Dlatego przy okazji posypywania wiernych popiołem w Środę Popielcową mogliśmy usłyszeć słowa: "Prochem jesteś i w proch się obrócisz".
    Warto zwrócić uwagę, iż 40 to liczba symboliczna na oznaczenie specjalnego czasu przygotowania na rzeczywiste spotkanie z Bogiem. Człowiek, z racji swojej małości i grzeszności, potrzebuje stanąć przed Bogiem odpowiednio przygotowany, a do tego potrzebny mu jest czas.
Każdy z nas w okresie Wielkiego Postu otrzymuje swoje 40 dni, czas na przygotowanie do szczególnego spotkania z Bogiem w tajemnicy zbawienia. Ten czas ma swoje szczególne miejsce: na pustyni, z dala od zgiełku świata i jego uciech; w ciszy, tam, gdzie rzeczywiście można Boga usłyszeć w głębi swojego serca.
   Do okresu Wielkiego Postu nie wlicza się sześciu niedziel, będących - jak w ciągu całego roku - bardziej radosnymi wspomnieniami Zmartwychwstania. Ostatnia niedziela Wielkiego Postu
jest nazywana Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona okres Wielkiego Tygodnia - czasu bezpośrednio poprzedzającego Święte Triduum Paschalne - święta wielkanocne. Wielki Post kończy się w Wielki Czwartek przed sprawowaną wieczorem Mszą Wieczerzy Pańskiej.

Ks. kard. Józef Glemp, na placu przykatedralnym w Gnieźnie, podczas udzielania błogosławieństwa dzieciom.

     Święto Trzech Króli, obchodzone 6 stycznia, należy do najstarszych w Kościele i największych w roku kościelnym. Słowo epihanos jest pochodzenia greckiego, oznacza zaś objawienie lub zjawienie się. Przez pierwsze trzy stulecia objawienie się Chrystusa narodowi wybranemu oraz Jego objawienie się jako Zbawcy wszystkich ludów ziemi były obchodzone tego samego dnia. Od 4 wieku dzień 25 grudnia stał się Świętem Narodzin lub Bożym Narodzeniem, a dzień 6 stycznia Świętem Objawienia Pańskiego lub Trzech Króli. Nazwano je tak, gdyż Ewangelia mówi nam, że owego dnia mędrcy przybyli ze Wschodu do Jeruzalem mówiąc: "Gdzie jest nowo narodzony król Żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon".

Mędrcy przybyli prawdopodobnie z Arabii, Chaldei lub Persji. Tradycja mówi, że było ich trzech: Kacper, Melchior i Baltazar. Proroctwo, że "gwiazda wzejdzie z Jakuba" i nauki proroka Daniela w Babilonii rozpowszechniły się na całym Wschodzie. Kiedy ukazała się tajemnicza gwiazda, mędrcy poznali, że przyjście Mesjasza jest bliskie. Narodzić się miał w Judei. Idąc za gwiazdą dotarli do Betlejem. Wchodząc do ubogiej chaty znaleźli Dzieciątko z Maryją, Jego Matką. Upadli na twarz i oddali Mu pokłon. Następnie otworzyli szkatułki i ofiarowali Dzieciątku złoto, kadzidło i mirrę.

Od XV/XVI w. w kościołach poświęca się dziś kadzidło i kredę. Kredą oznaczamy drzwi na znak, że w naszym mieszkaniu przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Piszemy na drzwiach litery K+M+B, które mają oznaczać imiona Mędrców lub też mogą być pierwszymi literami łacińskiego zdania: (Niech) Chrystus mieszkanie błogosławi - po łacinie:

Christus mansionem benedicat